به گزارش همشهری آنلاین، روزنامه فرانسوی لوموند در ۴ اوت خبر کشف مجموعه بسیار مهمی از نسخ خطی منتشر نشده سلین را اعلام کرد. او یکی از مهمترین نویسندگان فرانسوی قرن بیستم و همچنین شخصیتی بسیار بحث برانگیز است، چرا که ظاهرا حامی اشغال فرانسه توسط نازی‌ها در جنگ جهانی دوم و آزار و اذیت یهودیان بود.
اکنون شصت سال پس از مرگ نویسنده، هزاران صفحه دستنوشته او ناگهان از دل تاریخ بیرون آمده و کتابخانه ملی فرانسه هم اصالت این دستنوشتهها را به رسمیت شناخته است. البته گم شدن این دستنوشتهها به سال ۱۹۴۴ برمی‌گردد. زمانی که نویسنده به همراه همسرش لوست دتوش و گربه‌شان بیبِر از فرانسه به زیگمارینگن واقع در آلمان گریخته بود. البته سلین بعدها بابت گم شدن نوشته‌هایش شکایت کرد. نوشته‌هایی که فقط مشتی کاغذ نبودند. نه تنها در میانشان نامه‌ها، یادداشت‌ها و اسناد و مدارکی وجود داشت، بلکه نسخه‌ای متفاوت از رمان مرگ قسطی و رمان‌های منتشر نشده را هم شامل می‌شد.
سلین هنگام ارسال نسخه سفر به انتهای شب در ۱۹۳۲ به گاستون گالیمار، ناشر فرانسوی گفته بود که اثرش خوراک یک قرن ادبیات است. این کشف تازه هم احتمالا خوراک ادبی زمانی طولانی را تامین خواهد کرد. در میان این کاغذها ظاهرا دستنوشته رمان مهلکه هم پیدا شده که قرار بود با سفر به انتهای شب (1932) و مرگ قسطی (1936) یک سه‌گانه را تشکیل دهند. همچنین اسنادی که در میان این کاغذها یافت‌شده، بیوگرافی او را ارتقا می‌بخشد و تصویر ما از نویسنده را روشن‌تر می‌کند.
نسخه‌های خطی در اختیار ژان پیر تیبودا، منتقد تئاتر و روزنامه‌نگار سابق لیبراسیون (Libération) بوده است. آنها ۱۵ سال پیش توسط یک اهداکننده مرموز به یک شرط به او سپرده شده بودند: به هیچ وجه آنها را قبل از مرگ لوست دتوش، بیوه سلین علنی نکند. دتوش دست بر قضا ۱۰۷ سال عمر کرد و اواخر سال ۲۰۱۹ درگذشت.
او در مصاحبه‌ای با لوموند ماجرا را این‌طور شرح می‌دهد: سال‌ها پیش یکی از خوانندگان لیبراسیون با من تماس گرفت و گفت می‌خواهد مدارکی به من بدهد. در روز ملاقات او با کیف‌هایی بزرگ حاوی کاغذهای دست‌نویس آمد. کاغذهایی که به خط لویی فردینان سلین بودند. آنها را به یک شرط به من داد. اینکه قبل از مرگ دتوش وجود آنها را علنی نکنم، زیرا نمی‌خواست بیوه نویسنده را «ثروتمند» کند.» او ادامه می‌دهد: «هزاران صفحه بود؛ کمی درهم و برهم. ماه‌ها طول کشید تا آنها را مرتب کنم.»
سلین در سال ۱۹۵۱ از عفو برخوردار شد و توانست پس از چندین سال تبعید در دانمارک به فرانسه بازگردد. او عده‌ای را به سرقت محکوم می‌کرد، اما از آن‌جا که محققان هرقدر بیشتر می‌گشتند، کمتر می‌یافتند، موضوع سرقت اموال او به یک افسانه تبدیل شد.
لوئی فردینان سلین در سال ۱۹۶۱ در حومه پاریس درگذشت، جایی که او همچنان به دیدار دوستان معروف و نویسندگان نوظهور از نسل بیت می‌رفت. بخشی از نسخه‌های خطی او به کتابخانه ملی فرانسه می‌رود. متون منتشر نشده نیز احتمالا توسط انتشارات گالیمار، ناشر باقی آثار او، منتشر خواهد شد.
نظر شما